Online / Offline

Współcześnie, dzięki Internetowi każdy człowiek może znaleźć się w dowolnym miejscu o dowolnym czasie. Poprzez powszechność Internetu powstała możliwość natychmiastowej komunikacji, dostęp do niewyobrażalnej liczby źródeł informacji, można na różne sposoby kształtować swój własny wizerunek. Czy w tak zmediatyzowanym społeczeństwie można wyróżnić oraz porównać bycie online i offline?

Na początku trzeba wyróżnić grupę, do której Internet trafia w największym stopniu, a mianowicie współczesną młodzież, określaną obecnie globalnymi nastolatkami bądź e-pokoleniem. Tożsamość globalnego nastolatka jest w małym stopniu kształtowana przez wartości narodowe i państwowe, w znacznie większym – przez kulturę masową. Źródłem wiedzy o świecie i o sobie samym dla nastolatka stał się ekran komputera i telewizora. To z nich młodzież czerpie mnóstwo nowych idei dotyczących życia. Młodzi ludzie z różnych zakątków świata stali się tacy sami – słuchają tej samej muzyki, oglądają te same programy, uwielbiają chodzić do McDonaldsa. Internet zniwelował wszelkie różnice – narodowe, państwowe, etniczne i językowe.[1]

Zmienia się tożsamość młodych ludzi. Internet w żadnym stopniu nie odwołuje się do idei narodowych, historii oraz do doświadczeń poprzednich pokoleń. Wg Melosika kultura globalna „jest jak gdyby sztuczna, zawieszona w próżni, tworzona z wielu istniejących folklorystycznych i narodowych tożsamości.” Mass media, w tym Internet, wykorzystują reprezentacje poszczególnych kultur, dodają kilka efektownych dodatków i przetwarzają je w ich własne reprezentacje. Następnie te e-prezentacje są ze sobą zmieszane i przetwarzane w kolejnych prosesach upozorowania. W efekcie powstaje globalna świadomość, która może być łącznikiem bycia online i offline.[2]

Przy takim stanowisku, można zauważyć, że bycie offline nakłada się i poszerza bycie online. Współczesny nastolatek czerpie wszelkie mądrości z ekranów, które następnie przenosi do swojego „realnego życia”. Podobnie jest w przypadku komunikacji: tak naprawdę Internet nie zrzucił tradycyjnych form komunikacji na drugi plan, tylko je poszerzył, w niektórych przypadkach udoskonalił, a przecież obecnie domagamy się natychmiastowego kontaktu. 

Dosyć interesującym aspektem komunikacji w Internecie są czaty, które wg Paetzolda „umożliwiają nam kontakt z wieloma osobami, z różnych stron świata, co nie byłoby możliwe bez Internetu”. [3] Osobiście się z tym nie zgadzam. Dla przykładu mogę podać animowany film „Mary i Max”, w którym mała dziewczynka bez dostępu do Internetu nawiązuje kontakt z Maxem, który mieszka na innym kontynencie i korespondują ze sobą przez całe życie, ale nigdy się nie spotykają. Także moim zdaniem Internet jest przedłużeniem tradycyjnych form komunikacji. Jedynie w Internecie potrzebujemy o wiele mniej czasu, aby przekazać komuś wiadomość e-mail niż przez tradycyjną pocztę.

Jedną z wielu cech, która odróżnia życie wirtualne od rzeczywistego, jest anonimowość. Internet daje nam schronienie przed wyśmianiem, tak jak w przypadku stron Spotted. Tego typu strony stały się szansą dla nieśmiałych. W ten sposób ludzie zyskują odwagę do nawiązywania kontaktów, stają się bardziej otwarci.

Z drugiej strony, biorąc pod uwagę wpływ Internetu na sposób myślenia, samoocenę i stosunki społeczne, komputer może doprowadzić do alienacji człowieka oraz do izolacji z życia społecznego. Wirtualny świat zaczyna nabierać cech rzeczywistości: staje się miejscem, gdzie człowiek ma przyjaciół, realizuje swoje pasje, buduje i zmienia swój wirtualny image. Pogrążenie się w cyberprzestrzeni może prowadzić do „kryzysu” życia realnego.[4]

Odmiennych określeń i stanowisk dotyczących bycia online i offline jest wiele. Jednak moim zdaniem, różnice między nimi się powoli zacierają, co można także łatwo wytłumaczyć na przykładzie facebookowej strony Spotted: Bimba Poznań. Człowiek, który wcześniej jadąc tramwajem zauważył jakąś osobę, już myślami układał zdania, które napisze w Internecie. Podobnie działa to w drugą stronę: mając już swój opublikowany post na Spotted, nawet wracając do realnego życia, jakaś jego część została już w Internecie.

---

[1] Z. Melosik, Globalny nastolatek [w:] Pedagogika. Kultura popularna jako czynnik socjalizacji, Wydawnictwo Edytor, Poznań-Toruń 1996

[2] Ibidem

[3] U. Paetzold, Czaty-nowy rodzaj uzależnienia,  [w:] M. Furmanek (red.), Młodzież w wirtualnej rzeczywistości i realnym świecie, Wojewódzki Ośrodek Metodyczny, Gorzów Wielkopolski, 2004 s. 34-36

[4] M. Furmanek, Wielki, wspaniały świat wirtualny i smutna codzienność-polska młodzież w dobie społeczeństwa informacyjnego, [w:] M. Furmanek (red.), Młodzież w wirtualnej rzeczywistości i realnym świecie, Wojewódzki Ośrodek Metodyczny, Gorzów Wielkopolski 2004, s. 11-17

Spotted & Stuart Hall

Rodzaj mediów, jaki będziemy badać w naszym projekcie dotyczącym stron Spotted, jest dość oczywisty - Internet. Jednakże badanie tylko tego medium byłoby zbyt proste, dlatego też chcielibyśmy zwrócić uwagę na inspiracje do zakładania takich stron, czyli na prasę. Głównie skupimy się na gazecie Metro, konkretnie na rubryce "Podaj dalej".

Grupą społeczną, którą będziemy badać są młodzi ludzi poruszający się po Poznaniu komunikacją miejską, którzy udostępniają anonimowo swoje ogłoszenia w sieci. Jedyną różnicą jakiej możemy między nimi się dopatrzeć jest płeć - Spotter albo Spotterka. Nic więcej. Innych bezpośrednich różnic nie możemy między nimi wskazać, gdyż poznajemy ich tylko na podstawie krótkiej notki umieszczone na Facebooku. Mógłby to być każdy z nas. Łatwiej wskazać podobieństwa - w Internecie stajemy się teoretycznie jednakowi. Anonimowość, śmiałość, przemyślane wypowiedzi - to tylko kilka z wielu cech łączących komunikujących się za pośrednictwem Internetu.

Co do tego ma Stuart Hall?

Stuart Hall jest autorem modelu komunikacyjnego, który nadaje znaczenie procesowi kodowania i dekodowania, gdzie kodowanie jest procesem kształtowania przekazu, natomiast dekodowanie odczytywaniem oraz interpretacją przekazu. Znaczenie tekstu leży gdzieś pomiędzy twórcą tekstu a odczytującym.

Szczerze mówiąc, to w tym punkcie się zawiesiłam, bo myślałam, że uda mi się polemizować z Jurodiwym, jednak muszę mu przyznać rację. O ile osoby piszące ogłoszenia na Spotted mogłyby być "kodującymi", nie można wskazać osób, które dekodują ten tekst. Znaczenie jest w nich łatwe i czytelne, w żaden sposób nie wymagające od czytelników interpretacji. Nie zawierają w sobie "drugiego dnia", nie wywierają w czytelnikach głębszych refleksji, tak jak potrafią to zrobić np. twórcy reklam. Także na pytanie, co do naszego projektu ma Stuart Hall, odpowiadam - praktycznie nic. 

Wśród ludzi na przystanku..

Coś Spotted nam ucichło… Nie widać żadnych nowych ogłoszeń. Cisza przez burzą? W sumie to bardzo możliwe. Niedługo zacznie się wiosna, wszyscy zrzucą te ciepłe, grube kurtki i dopiero zacznie się szał ciał. Każdy będzie z intensywnością rozglądał się na boki szukając jakiegoś „pięknego spojrzenia”, a wtedy, zgadując, popularność Spotted wzrośnie… stukrotnie?

Speedwayfan obiecuje, że będziemy dążyć do osób, które odnalazły swoją miłość w tramwaju. Największy nacisk kładzie na skuteczność, co jest oczywiście naszym podstawowym pytaniem. Z drugiej strony Jurodiwy daje nam piękne przykłady nieznajomości w wielkim mieście. Jeny, jak tu być oryginalną? :D

Odrzucając na bok pytania i rozmyślania moich kolegów po fachu, chcę się zwrócić do wszystkich fanów Spotted, którzy nałogowo czytają te ogłoszenia i zadedykować im starą piosenkę „Szukaj mnie” z polskiego filmu, która przez cały dzień nie daje mi spokoju. Z naciskiem na słowa wśród ludzi na przystanku, w słońcu i we mgle szukaj mnie… ;) Bądźcie cierpliwi!. Być może ktoś i Was szuka, ale nie na Spotted?

Nie śmiejcie się ze mnie. Lubię tę piosenkę. ;P

Do zakochania jedna bimba?

Czym jest SPOTTED?

Widzisz osobę, która Ci się podoba, jednak jesteś nieśmiały i boisz się zagadać? Boisz się odrzucenia, wyśmiania? Nie martw się! Strony spotted na facebooku dają Ci szansę na odnalezienie „Twojej miłości z tramwaju”. Wszystko opiera się na opcji „wyślij wiadomość”, a potem trzeba tylko czekać. Jednak poza miłosnymi wiadomościami, można znaleźć także informacje o zgubionych bądź znalezionych rzeczach, spóźniających się autobusach oraz, co najgorsze, wyśmiewanie innych pasażerów.

„Gdzie ci mężczyźni…”

Poza pytaniem o skuteczność tych stron, interesuję mnie jeszcze jeden aspekt: kto wysyła takie wiadomości, dlaczego oraz kto to czyta.

Brak pewności siebie? Desperacja? Nie wierzę, że brak czasu, bo jeżdżąc tramwajami  bądź autobusami każdy z nas ma go tam bardzo dużo. Zadziwiającym faktem jest to, że coraz więcej ogłoszeń jest od mężczyzn. Czy aby na pewno mężczyzn…?

Jednak osoby, które wysyłają tam wiadomości nie biorą pod uwagę dosyć istotnych rzeczy. Zapominają, że istnieją jeszcze ludzie, którzy nie posiadają facebooka. Niektórzy po prostu nie mają dostępu do Internetu, a inni mogą być po prostu zajęci.

Czytając te ogłoszenia, można dojść do wniosku, że niektórzy traktują to również jako zabawę. Mimo wszystko, popularność „spotted” wciąż rośnie. Fanpage spotted: bimba Poznań posiada już własną stronę internetową, która nie ogranicza się tylko do „tramwajowym poszukiwań”.

Szczerze?

Jeżeli ktoś uważa, że należymy do pokolenia, u którego kontakty międzyludzkie są całkowicie wypaczone przez Internet, a mimo wszystko, chciałby poznać osobę w nie-medialny sposób, polecam przejechać się kilka razy tramwajem 4 bądź 10 w stronę Połabskiej. Za każdym razem, gdy jeżdżę tą trasą widzę, że są jeszcze na tym świecie ludzie, którzy nie boją się ośmieszenia i wierzą w swoje szczęście. Bo czy tak nie jest łatwiej?